บทที่ 37

“ไม่นะ ข้าไม่อยาก...” เซนหดตัวถอยหลัง พยายามจะซ่อนตัว

อัลเบอร์ต้าดึงมือกลับ “เจ้าไม่เห็นสภาพของสิงโตหมีตัวนั้นรึไง”

ในสังเวียน สิงโตหมีนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น ท่ามกลางกองเลือด เศษเนื้อ และเศษกระดูกที่เกลื่อนกลาด มันกินจนอิ่มหนำและกำลังเคลิ้มหลับ เสียงหายใจหนักหน่วงดังราวกับเสียงฟ้าร้อง

แม้ว่าการล่าอย่าง...